halla birgisdóttir - myndskáld//pictorial storyteller
hæðir/lægðir
2018 - Blýantsteikningar á pappír, stórar blýantsteikningar og textar á vegg.
Um verkið: hæðir/lægðir eru hluti af samsýningunni Allra veðra von, þar sem listhópurinn IYFAC vann verk sín út frá hugmyndum um veður. Í sínu verki rannsakar Halla samræmi á milli tilfinninga og veðurs. Hvernig við tölum um veður, hvaða orð við notum og hvernig við notum sömu hugtökin til að átta okkur á hlutum sem eru ósýnilegir og erfiðir að átta sig á.
„Hugsanir hrannast upp. Þær eru eins og þrumuský, allt einhvernveginn reitir þær til reiði. Þunglyndi er lýst sjónrænt sem stögu rigningarskýi sem eltir eina ákveðna manneskju. Hvaða hugrenningatengsl myndar veður við tilfinningar? Stormsveipur, þokuslæðingur, haglél, heiðskýrt, skýjað með skúrum, slydda, logn, andvari.“
- halla birgisdóttir, myndskáld
Þessi rigning er endalaus
Hún er með belging
Hláka
Allt táknar eitthvað
Þessari tekst einhvernveginn alltaf að draga niður stemninguna
Stundum passar veðrið úti svo vel við veðrið inni
I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It's easy.
Sólskin allstaðar
Í sól langar hana að kaupa allt
Slydda í hjartanu
Geðshræring
Hún er í mikilli afneitun
Hún reynir að ná mynd af merkingunni
Langþreyttur
Hún er með rigningarsudda
Hún byggir varnarvegg
Skuggarnir hafa engin áhrif lengur
Hún er himintungl
Hvaða kenjar eru þetta í veðrinu?
Hún heldur að hún geti sungið
Fæðingarþunglyndi
Kolbikasvart
Hún var sett í skjól fyrir utanaðkomandi áreiti
Úrhelli
Sorti
Regnbogi
Allt virðist fullkomið
Skýrara en heiðskýrt
Hann veitir skjól
Tvíveðrungur
Hún heldur niðri í sér andanum
Óreiðan er úti og inni
Mamma, viltu taka eftir mér?
Mjög djúp lægð
Þykkildi
Hún er himnum ofar
Hugmyndir hrannast upp
Hallar óbilandi upp í vindinn
Hún notar uppfokna regnhlíf fyrir sólhlíf
Þær ýta undir hæðir hjá hvor annari
Allt er deginum ljósara
Þau koma alltaf aftur
Niðursveifla
Hún talar við köttinn um veðrið
Hærra og hærra
Hún er óþolandi og tilgerðarleg
Skuggsælt
Lítið en djúpt hyldýpi
Dauðalogn
Hún býður lægðina velkomna
Hún íhugar það mikið
Hún er bjargvættur sólarinnar
Lognmolla í sambandinu
Hann lokar allt inni
Einstaka geislar brjótast stundum út í gegnum skýin
Kökur bakaðar um miðja nótt
Eplakinnar
Ástfangin
Það er ekki alltaf hægt að spá rétt fyrir um
Hún býr til skugga
Hún baðar sig í tungsljósinu
Úrvinda
Þú er þrumuský, alveg eins og mamma þín
Kötturinn veitir honum timabundna huggun
Hann heldur henni á floti
Hnausþykk þoka
Heiðblá
Lágdeyða
Bráðum verður hún mjög djúpt niðri
Öldugangur
Eftirsjá eftir storminn
Kona reynir að leysa úr flækjum
Hún byggir stanslausar skýjaborgir
Óáreiðanlegur
Andrúmsloftið er rafmagnað
Þær gangast við birtunni
Kolniðamyrkur
Jarðskjálftavirkni
Framtíðin er björt
Í bullandi vörn
Hún reynir að teikna sig út úr þessu
Myrkvuð nánd
Náttúruhamfarir
Fáklædd, þó það sé kalt
Vonbrigði með spána
Kuldi og einangrun
Ég kemst varla úr sporunum
Hún skrifar bréfið
Ljósglæta
Skárri er það nú veðurofsinn
Það sést ekki alltaf á útlitinu
Hún væri alveg til í smá storm
Það er að koma frost
Skýjabólstrar
Hún er ekki klædd eftir veðri